Poznanie Motti i Diathesisa

Motti rosła i rosła. Poznała najlepszą przyjaciółkę. Metgesel. Kiara znalazła ją poranioną i całą we krwi więc widząc biedne małe lwiątko przygarnęła ją. Motti od razu zachciała się z nią zaprzyjaźnić. Sheila i jej bracia bardzo polubili mała kuzynkę i przybraną siostrę. Motti bardzo lubiła przygody i często przez nie była w śmiertelnym zagrożeniu ale nie przeraziło jej to. Dwie małe lwiczki bardzo polubiły też starszego od siebie Liefa. Pewnego słonecznego dnia Motti poszła na spacer razem z Metgesel.

- Pomyśl tylko!
- Motti nie! Nigdy nie pójdę na Złą Ziemię!
- Ale to będzie świetne! Pomyśl! Na pewno spotkamy nowego chłopaka!
- Chcesz idź ja mam Liefa.
- No tak! Pewnie!
- Co?
- Metgesel! Ty ciągle mówisz tylko o Liefie!
- I co?!
- I to! Tracę cię!
- Nie! Nigdy mnie nie stracisz.
- Wiem. Co mi wpadło do głowy!
- Nie wiem. Ale idziesz na Złą Ziemię?
- Pewnie! Nie mów tylko mojej mamie! Ani nikomu. Obiecujesz?
- A co mam zrobić?
- Kocham cię!
- Ja Ciebie też.

Lwiczki przytuliły się i Motti pobiegła na Złą Ziemię. Nie spodobało jej się tam ale poszła tak daleko że niestety się zgubiła. Zaczęła krzyczeć ,, Pomocy!'' ,, Ratunku!''. Usłyszał ją pewien młody i bardzo przystojny lwiak. Pobiegł do zagubionej lwicy i zaczęli na siebie warczeć.

- Wrrrrrrrr. Co robisz na ziemi mojej cioci i wujka?!
- Kogo?! Ja jestem jej księciem! A ty kim? Przybłędo?
- Ja za to jestem kuzynką przyszłego króla. I jego rodzeństwa.
- Ja ważniejszy.
- Phh. Książę Złej Ziemi! Ratunku bo mnie jeszcze wygna!
- Wrrrrrrr.
- Cicho!
- Nie będziesz mną rządzić na mojej ziemi!
- Zgoda. Dość tych kłótni. Mam na imię Motti.
- Ładne imię. Ja mam na imię Diathesis.
- Ładnie.
- Dzięki. Pobawimy się?
- Jasne!

Lwiątka długo się bawiły. Po jakimś czasie zdali sobie sprawę że właściwie... Są w sobie zakochani. Niestety jedno i drugie bało się i wstydziło powiedzieć to drugiej połówce.

- Ha ha ha ha ha ha!
- Wiem! Muszę wrócić do domu Diathesis.
- Ja też. Pa.
- Pa. Jutro o tej samej porze będę tam gdzie byłam.
- Zgada.

Jak Motti była przy wodopoju zobaczyła całe stado szukające ją. Mała lwiczka nie wiedziała jak wrócić. Nagle wpadła na pomysł, że powie, że spała na drzewie i nie słyszała jak ją wołano. Wszyscy jej uwierzyli. Wieczorem Motti siedziała na zewnątrz i myślała o nowo poznanym lwie. Po kilku minutach dołączyła do niej Metgesel i zaczęła się rozmowa.


- Jak tam było?
- Fajnie. Pamiętasz jak mówiłam, że może poznamy nowego lwa?
- Jasne. Pamiętam każdą naszą rozmowę!
- Właśnie poznałam.
- Serio?!
- Tak. Jest piękny! Ma złote futro, brązową grzywkę i zielone oczy.
- Ładnie to wygląda.
- Skąd wiesz?
- Wyobrażam go sobie. Idę tam jutro z tobą.
- Zgoda.
- Idę spać. Dobranoc.
- Dobranoc.
- Cześć ciociu!
- Witaj Metgesel. Kochanie co ty tu robisz?
- Myślę.
- Fajnie.

- Ha ha! Przestań! Mamo! Wiesz, że mnie łaskocze jak się mnie liże! Ha ha!
- Dobrze. Ha ha. Choć spać.
- Jasne.

Pytania:

1. Jak ma na imię przyjaciółka Motti?
2. Jaki kolor ma przyjaciel Motti?
3. Gdzie poszła Motti?


Liczę na odpowiedzi.